Tourism Trading als oplossing voor massatoerisme?
Deel 2 van de toerisme parodie
In deel 1 van het drieluik over de toerisme parodie gaf ik enkele voorbeelden van steden, regio’s of bezienswaardigheden die ten prooi zijn gevallen aan hun eigen succes. Op de lange termijn is deze situatie onhoudbaar, de wal keert het schip als inwoners vertrekken (Amsterdam, Barcelona) en een stad als façade voor economisch gewin over blijft. Niet alleen het authentieke karakter van een stad zal hiermee langzaam verdwijnen, ook de ziel van een stad gaat hierdoor verloren.
Toerisme heeft ons veel voorspoed gebracht. Een ongebreidelde en ongecontroleerde groei leidt echter tot uitwassen die je niet wil. Toerisme als een vorm van intrinsieke menshouderij…dat kan nooit de bedoeling zijn!
We zien uitwassen van groei in andere sectoren ook terug, dus het is gelukkig geen sectoraal probleem. Wat de discussie complexer maakt is dat toerisme niet als solitair economische activiteit kan worden gezien (die zich vaak beperkt tot kantorencomplexen, stallen, fabriekshallen of bedrijventerreinen) maar onlosmakelijk verbonden is met de leefomgeving van de authentieke inwoner. En zodra die in het geding is kan het mis gaan…
Wij pleiten er voor om op toerisme plaatselijk of regionaal meer te gaan sturen, waarbij de identiteit van de locatie centraal staat.
De vraag is echter: hoe bepaal je je identiteit en nog belangrijker: wat kun je doen met je identiteit om er het toerisme mee te sturen?
Je identiteit is hetgeen je als dorp, stad, gebied of regio wilt zijn, wilt behouden, wilt uitstralen en wilt koesteren. Toerisme is daar een onderdeel van, maar zal dienend aan die identiteit vorm en inhoud moeten krijgen.
Ons beeld hierbij is om met stakeholders die deze identiteit vormgeven, in gezamenlijkheid, maar onder regie van de overheid, te bepalen wat voor soort toerisme wenselijk is (en indien nodig worden hier ook maximale aantallen toeristen op ‘geplakt’) om die vastgestelde identiteit te behouden.
Economische effecten en werkgelegenheid van toerisme zijn hierbij zeker van belang, maar niet meer leidend in de discussie. Woongenot, de capaciteit van openbare voorzieningen (van bijvoorbeeld het openbaar vervoer, parken en parkeervoorzieningen) en toegankelijkheid (bijvoorbeeld van kunst en cultuur) staan even hoog in het vaandel.
En ja dit zal leiden tot moeilijke keuzes en afwijken van hetgeen we gewend zijn. Ook toeristen zullen er aan moeten wennen. Sommige steden zijn op sommige dagen gewoon ‘vol’. Als je geen ‘permit’ hebt kom je er simpelweg niet in. Een systeem van verhandelbare (toegangs)rechten zoals we dat ook al in de landbouw kennen en er ook CO2 uitstoot mee proberen te reguleren valt niet uit te sluiten. Wie had er ooit gedacht dat er verhandelbare waterrechten zouden ontstaan? Nu is ‘water trading’ al gemeengoed in delen van Amerika, Australië, Chili en Spanje. Tourism Trading als nieuwe term? Het valt niet alleen niet uit te sluiten, het is waarschijnlijk zelfs een zeer waarschijnlijk toekomstscenario.
Voor dat het zo ver is, moet je als overheid echter eerst de dialoog met de sector aangaan. Zeker in deze ‘corona-tijd’ geen gemakkelijke opgave en qua timing ook niet handig. Misschien zelfs op korte termijn niet eens nodig, Wij gaan er echter van uit dat er weer een tijd komt dat het toerisme weer volop draait. Gelukkig ook maar, want in de meeste steden en regio’s levert toerisme vooral voorspoed op.
Als toerisme weer draait onder het credo ‘Business as usual’ en voorspoed in tegenspoed dreigt te veranderen, dan is het tijd om voorbereid te zijn. Wacht daarom niet te lang met de discussie aan te gaan met je stakeholders. Nu heb je ze nog….
Heb je ook een probleem of casus waar je niet uit komt en wil je ook eens omdenken? Neem eens contact met ons op. Wij denken sterk vanuit de markt en de consument en weten met onze kennis, ons netwerk en onze creativiteit tot verrassende en vernieuwende oplossingen te komen.
