Laat niet als dank voor het aangenaam verpoozen…
Voel jij je ook gezegend met onze Nederlandse natuurgebieden?
Een van de meest geslaagde mediacampagnes van de ANWB uit 1926 was:
‘Laat niet, als dank, voor ’t aangenaam verpoozen,
den eigenaar van ’t Bosch, de schillen en de doozen’
Het betrof een voorlichtingscampagne naar aanleiding van de moeizame aanleg van een rijwielpad van Laren naar Baarn in 1915. De affiches riepen toeristen op parken en landschappen niet te vervuilen.
In 2021 zouden we willen dat de natuur alleen bevuilt werd met schillen en dozen. Helaas zien we steeds vaker plastic in alle vormen en maten opduiken in de natuur. En dan is er sinds kort PFAS bij gekomen, een verzamelnaam van meer dan 6000 chemische stoffen. Tot voor kort nooit van gehoord en nu een van de grootste problemen in Nederland.
Gelukkig zie ik wel een tegenbeweging ontstaan van mensen de natuur ingaan met een plastic zak aan de arm waarbij men zwerfplastic opruimt dat anderen hebben laten liggen. Sterker nog, we zien zelfs dat mensen het opruimen van afval actief beoefenen! Dit heet ‘plogging’.
Plogging is een trend uit Zweden die hardlopen combineert met afval opruimen. Het woord plogging is een samenvoeging van de woorden ‘plocka’ (pakken in het Zweeds) en ‘joggen’. Als je in Zweden bent zie je het daadwerkelijk om je heen; hardlopers die even bukken en afval opruimen in een prullenbak of verzamelen in een meegenomen vuilniszak.
Zonder een afvalzak in je handen hoor je er als hardloper niet meer bij in Zweden.
Dat lost de plastic soep in de oceaan en het PFAS probleem niet op, maar het is een prima begin van omdenken.
Zoals altijd zal ook hier het Pareto effect gelden. 80% conformeert zich aan de regels en 20% vervuilt. Boswachters kunnen mogelijk helpen, maar deze zijn waarschijnlijk te duur en de gebieden die gecontroleerd moeten worden zijn veel te groot.
Wat zou wel helpen vraag ik me af?
Uiteindelijk is natuur ook een economisch verdienmodel. Los van de milieuoverwegingen heeft een partij die er aan verdient ook belang bij een schone natuur. Op allerlei manieren betalen we er trouwens ook al aan mee. Via de rijksbelastingen, lokale heffingen (bijvoorbeeld toeristenbelasting), via lidmaatschappen van de beherende organisaties etc.
Toch zou ik bereid zijn aanvullend te betalen voor een verblijf in een natuurgebied dat ook echt natuurlijk oogt. Tegelijkertijd zou ik graag een boete uitdelen aan passanten die zich misdragen en zou het geweldig zijn als de opruimers onder ons beloond worden
De campagnetitel heb ik alvast verzonnen:
‘Heb je je lekker in de natuur kunnen ontspannen of bezinnen,
neem als dank je plastic mee en vergeet niet te pinnen’.
